BRUDŁO Z WĄCHABNA

 

Warszawę i Wąchabno dzieli ponad 400 kilometrów, dzieje od 1934 roku, droga głosów, odgłosów i dokumentów. Jednocześnie jest jeden instrument. Jest też potomkini. Są też luki w układanej przez nią historii. Pustka, którą ledwo można dostrzec pomiędzy setkami pożółkłych kartek, nagraniami, które wiecznie czekają na swoich słuchaczy, piaszczystą drogą Wąchabna, zakrzywionymi rogami kozła, pograniczem, Wielkopolską i jej muzyką. Jak odnaleźć tu głos, którego nikt zawczasu nie zapamiętał? Jego odtworzenie podczas spektaklu to próba odnalezienia własnej tożsamości.

P.148A/1- 

Duże zamieszanie na początku melodii. Koźlarz gubi się, nie wie, jaką melodię podchwycić. Skrzypek ratuje sytuację, wpadając na trop właściwej melodii, podrzucił ja jednak w niedogodnej dla kozła pozycji. Współmuzykowanie nie udało się, bracia się rozkleili, skrzypek przerzuca się w „zapozycję” /na strunę G/, żeby sztukować to, czego kozioł już nie może wygrać, całość wypadła nieudatnie i nie reprezentatywnie w stosunku do podanego przez wykonawców incypitu. Postękiwanie obu graczy, którzy w ten sposób usiłują podratować nieudaną produkcję, mąci czytelność nagrania.

"Taśma Stilon AN-35 540 m długości
Jadwiga miała 27 lat, gdy ukazała się jej pierwsza książka
Szybkość przesuwu taśmy – 19cm/s
W 1934 roku w Wielkopolsce jest 215 dudziarzy i 20 koźlarzy
W archiwum PAN znajduje się ponad 100 tysięcy nagrań
Wystarczą trzy kliknięcia, by dotrzeć do właściwego nagrania w bazie internetowej
P-141A /1 – pierwsze odsłuchane nagranie"

 

Performerka, pieśniarka, zbieranie, opracowanie materiałów: Alicja Brudło
Opieka tutorska i reżyserska: Weronika Fibich
Konsultacje dźwiękowe: Filip Majerowski

Pokaz otwarty: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2017

Dokumentacja fotograficzna: Piotr Nykowski, Eugenia Wasylczenko

Spektakl zrealizowany w ramach Akademii Teatru Alternatywnego, organizowanej przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Teatr Kana i Teatr Brama w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W spektaklu wykorzystano nagrania archiwalne oraz dokumenty Jadwigi i Mariana Sobieskich pochodzące ze zbiorów Polskiej Akademii Nauk.