HISTORIA ZNIKANIA

Tu, gdzie dzisiaj stoi blok - mama Rafała - pani Ewa wspomina, że było ich prywatne pole kartofli. Dom rodzinny, drewniany, był na pustkach, a po wodę chodziła wydeptaną ścieżką. Po latach tą samą ścieżką Rafał chodził na przystanek autobusowy. Teraz ścieżka wrosła. Zatarła się. Znikła.


Historię znikania można było poznać w dziecięcym pokoju w mieszkaniu znajdującym się w bloku z wielkiej płyty. Zebrane fragmenty z pamięci rodziny na temat ich miejsca budowały opowieść rozpiętą na emocjonalnej mapie Węglina. Wyznaczały własną topografię rodziny z pustek.


Projekt „Nowy dom” miał na celu z jednej strony zbadanie architektonicznej przestrzeni Węglina (dzielnica Lublina), z drugiej ujawnienie jej bardziej osobistego charakteru.

opowieści, udział w akcji: Hania, Marysia, Kazik, mama Marta, tata Rafał, babcia Ewa (rodzina Naporów)
wsparcie graficzne: Ala Dopierała
muzyka: Tomasz Krzyżanowski
scenariusz i reżyseria akcji: Weronika Fibich
Miejsce: prywatne mieszkanie
Kurator projektu: Ludomir Franczak
Akcja realizowana w ramach projektu Nowy Dom przez Dzielnicowy Dom Kultury WĘGLIN w Lublinie