ŚLADY PERFORMATYWNE

Każde nasze wspomnienie balansuje między prawdą i fałszem. Podczas ich rekonstrukcji wypełniamy luki tym, co najbardziej prawdopodobne. Wyciągamy szczegóły z rekwizytorni.  W ten sposób mózg pracuje wydajniej, ponieważ nie musimy zapisywać w pamięci wszystkich naszych przeżyć w postaci precyzyjnych taśm filmowych. Możemy je zapisywać jako osoby, rzeczy, ślady, wrażenia zmysłowe, bakterie i pleśnie, wydarzenia, każde z osobna, a jednocześnie razem w postaci jednej sieci wspomnień trzymanej " w garści" przez hipokamp.

Został cienki strumyk. Pilot od telewizora. Pudełko z lekami. Miska do wymiotowania. Rzeczy, których nikt nie dotyka, stają się matowe. Blakną. Szuflady wypełnione ładowarkami od starych telefonów,  półka z aparatami fotograficznymi, nieprzestawiany kalendarz - środa, 15 lutego każdego kolejnego roku, słuchawki na długim kablu. Stare gazety. Zepsuty termometr. I przedmioty już wiedziały. Czuły, że wkrótce będą przesuwane. Przekładane w niewłaściwe miejsca. Dotykane cudzymi rękami. Będą się kurzyć. Będą się rozbijać. Pękać. Łamać pod obcym dotykiem.

walizka

1 slajd

opakowania narożników fotograficznych

zwolnienie lekarskie

wizytówka

metki do czapek

teczki

negatywy

3732 zdjęcia

Koncepcja i realizacja: Weronika Fibich, Patrycja Terciak